Zaćmienie słońca, wierzenia, zabobony i praktyki

---

W związku z dzisiejszym zaćmieniem słońca, przypomniało mi się, że z tym wydarzeniem od dawna zawsze wiązały się różnego rodzaju zabobony, wierzenia.
Najprawdopodobniej tego typu przesądy czy wierzenia pochodzą i dotyczą miejsc na ziemi, gdzie bogiem jest (albo było) słońce.
Chciałbym powiedzieć, że chrześcijan i osób wierzących w prawdziwego Boga to nie dotyczy. Niestety nie było by to prawdą.
Ale pozostańmy (przynajmniej na razie) przy praktykach jakie ludzie stosowali.
Obserwowane anomalia ludzie odbierali jako zwiastuny nadchodzących nieszczęść, które bardzo często miały miejsce niedługo po zaćmieniu, spadających gwiazdach, przelatujących kometach.
Nie można też było się dziwić w pewnym sensie ludziom, że wierzyli w działanie tego zjawiska na ich przyszłość.
Byli przyzwyczajeni do światła i ciepła.
O tym, że słońce jest dobre czytamy już w Biblii, kiedy to na początku Bóg stworzył niebo i ziemię...
Ziemia była pustkowiem i chaosem, była ciemność.
Rzekł Bóg: Niech stanie się światłość - I stała się światłość.
Widział Bóg, że światłość była dobra.

Zanik, nawet częściowy, często wywoływał strach, panikę już od początku dziejów świata.
Nie zawsze jednak powodowało to nieszczęście czy wojny, ponieważ z tego co wyczytałem urywkowo z internetu, były przypadki, że żołnierze szykujący się do walki, na widok zaćmienia odkładali broń i ogłaszali pokój.
Nawet nasi przodkowie Słowianie przywiązywali do tego dużą wagę. Według ich wierzeń zapowiadało to choroby czy inne schorzenia.
Chyba do dziś takim zjawiskom towarzyszy cisza, kiedy ptaki milkną, przestaje wiać wiatr. Nie rzadko słychać wycie psów, które i poza podobnymi przypadkami często są odbierane jako zapowiedź jakiegoś nieszczęścia, śmierci.
Nawet ludzie wierzący, myślą wtedy o złych mocach, czarownicach.
Z tego też powodu najczęściej robili hałas, by odpędzić te złe moce.
Do ciekawych praktyk należało (może nawet do dziś) zakrywanie studni wiekiem aby chronić wodę.
Zamykano wszystkie zwierzęta, ludzie chowali się po domach.
Szczególnie bojaźliwe były kobiety w ciąży, które wierzyły, że jeśli nie unikną bezpośredniego wpływu zaćmienia, będzie to miało wpływ na ich brzuchy.
Co ciekawe, zagłębiając się w temat, "zaćmienie" nie dotyczyło tylko wieśniaków ale i wielkich miast.

W opacznym zaś podejściu tworzyły się grupy ludzi, które wykorzystywały "ciemność" dla swoich praktyk, albo po prostu delektowały się jedynym w swoim rodzaju wydarzeniem, czerpiąc z niego pozytywną energię.
Do ciekawostek należą wierzenia, że słońce było uznawane jako "oko Boga", przez które patrzy na świat. Z tego też powodu wiele osób praktykuje takie czynności jak nie patrzenie prosto w słońce, czy nie pokazywanie palcem na słońce, ponieważ mogło by to być odebrane jako obraza lub co gorsza uruchomić kontakt z zaświatami.
Innym określeniem słońca jest "okno nieba", które często wykorzystuje się przy wróżbach, najczęściej dotyczących pogody. W mitologii chińskiej mówi się, że to smok pożera słońce.

Wróżbici i astrologowie poza masą roboty, nierzadko znacznie się wzbogacali na "nieszczęściu" ludzi, zapowiadając klęski i inne kataklizmy. Ich zadaniem było wczesne ostrzeżenie ludzi by mogli się odpowiednio przygotować. Do dziś Chińczycy przy tej okazji robią hałas za pomocą bębnów, kotłów, sztucznych ogni.
Nigdy jednak nie udowodniono, by zaćmienie słońca miało jakikolwiek wpływ na roślinność i gospodarkę, czy też na ludzki organizm.
Skąd w takim razie bierze się u niektórych ten lęk?
Niektórzy nawet straszą, że słońce się wypali i, że go nie będzie.

Temat pozostawiam bez swojej opinii, ale jestem ciekawy waszych spostrzeżeń i czy spotkaliście się w naszej kulturze z jakimiś przesądami czy historiami opisujące coś niezwykłego w połączeniu z zaćmieniem słońca.

Nie profesjonalne zdjęcie, ale moje😉 do którego przygotowałem swoją zwykłą cyfrówkę po amatorsku. Najpierw przyłożonym szkiełkiem z maski spawalniczej, następnie nalepionym na obiektyw, kawałkiem kliszy.

---